De rugtas
Elk mens draagt in het leven,
een onzichtbare rugtas met zich mee.
Verdriet en vreugde, soms ook zorgen.
Alles onder het mom van wel en wee.
Meestal is de tas niet meer te dragen,
dan bezwijken we haast onder haar gewicht.
We gaan gebukt onder zware lasten.
Soms wil hij niet eens meer dicht.
Dan het is goed om de inhoud te sorteren,
en te kijken wat eruit kan en wat niet.
De last wordt lichter om te dragen,
Want er is een Helper die jouw moeiten ziet.
Zo ga je bij het klimmen van de jaren
je rugtas dragen met steeds meer gemak.
Omdat je ziet dat God de Heer je wil ontlasten,
van al dat overmatig ongemak.
Nu draagt Hij je rugtas op zijn schouders,
en jij mag vol vertrouwen naast Hem gaan.
Steeds dichter kom je bij het einddoel,
waar straks de rugtas buiten kan blijven staan.
Binnen de hemelpoort heb je geen rugtas nodig,
daar zijn geen zorgen, geen verdriet en pijn.
Daar is een rugtas voor je moeiten overbodig,
omdat daar eeuwige blijdschap zal zijn.
Dichter: Tiny van der Linde-Altena,
